martedì 27 settembre 2011

A cuccìa





Chi bella cosa, chi fantasia,
quannu a Pedace se facia la cuccìa!
Tutta a famiglia s'avia d'impegnare
perché la tradizione s'avìa de rispettare!
Se scartavano li cuocci de granu
cu santa pazienza, uno ppe d'unu;
prima all'ammùollo per qualche ora
e pue se vullìanu intra a quarara,
su lu treppiedi supra lu fuocu,
appicciatu cu ligna de fagu.
A sparte, la carne, de crapa
e de puorcu, ma soprattutto,
l'osso du presutto!
Quannu lu granu diventava fracoma
se mintia la carne già cotta e bona,
si ci facìa nà riminiata,
e dintra i tinielli venìa conzata:
venianu misi pue intra lu furnu
e c'avìanu e restare na notte e nu jurnu,
ma tutta la notte tu l'avìa di guardare
ca li giuvinotti si li potìanu fricari!
Si mangiava pue, pe' tradizione,
ara festa da Maronna, cu' devozione.
Mò la Gente, chilla di adesso,
ara cuccia nun và tantu d'appriesso,
nun c'è tiempu, nun si vonnu impegnari
e cose accattate se vonnu mangiari!
Alli guagliuni mò piaci "l'hot dog"
cu supra misu nu pocu e "kechup"!
Quantu su fissa, u rau capitu
ca chilla rroba è sulu chiurito!
La cuccìa  'mbece è na carizza
chi cu  lu vinu, ti da' cuntentizza.
Vuoi un "hot dog"?  Arrassusia,
u VO MINTE CU LA CUCCIA!!!! 



            da "Ricordi in versetti"  Ed. Memoria
Antonio Petrassi